Tegen de zucht naar alcohol kunnen o.a. de volgende middelen worden ingezet:

1. Acamprosaat (merknaam Campral)
2. Naltrexon (merknaam Revia)
3. Nalmefeen (merknaam Selincro)
4. Baclofen (Lioresal)

1. Acamprosaat (Campral)

Acamprosaat vermindert het verlangen naar alcohol. Hoe de werking tot stand komt, is niet precies bekend. Het is vooral werkzaam in combinatie met intensieve psychosociale begeleiding. Motivatie is heel belangrijk voor een goed effect.

2. Naltrexon (Revia)

Naltrexon vermindert het verlangen naar alcohol en kan helpen terugval na een periode van abstinentie te voorkomen. Het werkingsmechanisme is nog niet geheel bekend. Het is vooral bedoeld voor mensen die vaak vanaf jonge leeftijd fors drinken en familiair belast zijn.

3. Nalmefeen (Selincro)

Het middel onderdrukt de behoefte aan alcohol. Het medicijn moet worden ingenomen op elke dag dat de drinker een risico op het drinken voorziet.

4. Baclofen

Baclofen is een spierverslapper. 
Deze spierverslapper is chemisch bijna identiek aan de partydrug gamma-hydroxyboterzuur (GHB). Het is verwant, maar niet identiek, aan veel voorgeschreven benzodiazepines als diazepam en oxazepam.

Experimentele behandeling tegen alcoholisme:

Baclofen kwam in 2004 in het nieuws toen een ernstig aan alcoholverslaafde Franse cardioloog Dr. Olivier Ameisen in zijn boek “Het einde van mijn verslaving”  beschreef hoe hij zichzelf genas door zichzelf grote doses baclofen voor te schrijven.
Dr. Ameisen was een alcoholist die zichzelf naar eigen zeggen “in een coma zoop”.

Ameisen had zonder succes de Anonieme Alcoholisten bezocht en de bij alcoholverslaving voorgeschreven medicijnen refusal, naltrexon en campral gebruikt. Toen hij vernam dat baclofen bij een spastische cocaïneverslaafde de zucht naar cocaïne sterk had verminderd, ging hij baclofen onderzoeken. In wetenschappelijke tijdschriften was de uitwerking van baclofen op verslaafde laboratoriumratten beschreven. De dieren werden onder invloed van baclofen minder afhankelijk van cocaïne en alcohol.

In eerste instantie schreef Ameisen zich 120 milligram per dag voor, later verhoogde hij de dosis langzaam tot 270 mg.

Bij deze extreem hoge dosis verdween zijn behoefte aan alcohol naar zijn zeggen helemaal.
Ameisen verminderde daarna de dosis tot een “onderhoudsniveau” van 120 mg.

Het medicijn is in Frankrijk met goede resultaten aan alcoholisten voorgeschreven als een experimenteel “off-label” recept.
De Franse Nationale Vereniging voor Preventie van Alcoholisme en Verslaving is kritisch en noemt verslaving een zo complexe aandoening dat een medicijn alleen nooit de oplossing kan zijn.

De resultaten van twee kleinschalige dubbelblinde onderzoeken doen vermoeden dat baclofen weinig bijwerkingen heeft en goed wordt verdragen. Geregistreerde bijwerkingen waren verwardheid, concentratieverlies, duizelingen en vermindering van het reactievermogen.

Enkele door gebruikers als positief ervaren bijwerkingen, bekend van andere spierverslappers, als goede nachtrust, gestegen zelfvertrouwen en de door Ameisen beschreven luciditeit, hij schrijft “helder te kunnen denken”, doen vermoeden dat baclofen geestelijk verslavend zou kunnen zijn.

De kleine groep gebruikers die met baclofen stopte, meldde echter geen ontwenningsverschijnselen.

Voor meer informatie over baclofen: Nul promille – Baclofen